Heban

Autor: Ryszard Kapuściński

Wydawnictwo: Warszawa
Rok wydania: 2008
Gatunek: reportaż, dokument
Liczba stron: 257 stron
Żródło: Zbiory własne
Źródło obrazka: fotografia własna

   Książki Pana Kapuścińskiego poznałem już na studiach, także gdy zacząłem czytać Heban domyślałem się, że czeka mnie przyjemna lektura.  Heban to zdaje się najbardziej znana książka Ryszarda Kapuścińskiego. Reporter wiele lat spędził w Afryce i podczas tego czasu zebrał materiały, które zamieścił w swoim dziele. Jest to więc, zbiór reportaży o "Czarnym Lądzie" albo jak pisze sam dziennikarz - o ludziach którzy Tam żyją. Autor zabrał mnie w podróż w przepiękną krainę, pełną niesamowitych miejsc i ludzi, a po chwili spuszcza na mnie "bombę" by pokazać jak Tam jest w rzeczywistości.

 "Nie jest to(...) książka o Afryce, lecz o kilku ludziach stamtąd, o spotkaniach z nimi, czasie wspólnie spędzonym. Ten kontynent jest zbyt duży, aby go opisać. To istny ocean, osobna planeta, różnorodny przebogaty kosmos. Tylko w wielkim uproszczeniu, dla wygody, mówimy - Afryka. W rzeczywistości, pod nazwą geograficzną, Afryka nie istnieje."

   Nie jest to więc kolejna przyjemna opowieść o Afryce. To co nam daje Pan Ryszard, to cała prawda o ludziach, którzy chcieli być wolni, a spotkały ich tylko wojna, głód i choroby. 

Pozorna niepodległość zrodziła na Kontynencie masę konfliktów. Do władzy doszli dyktatorzy, zwani "Panami Wojny". Głównym Ich celem było wzbogacenie się kosztem ludzkiego życia. 

Kraina przepełniona jest nienawiścią i śmiercią. Na ulicach roi się od uzbrojonych najemników. Opis broni, którą dysponują potrafi dać do myślenia. Karabiny maszynowe to standard w biednych miastach Afryki ale czołgi, artyleria to narzędzia prawdziwej zagłady. To właśnie dzięki tej broni dyktatorzy dostają się do władzy.

"Po całym dniu jazdy dotarliśmy do miasteczka Soroti. Po drodze mijaliśmy spalone wsie i osady - wszystkie doszczętnie ograbione. Żołnierze zabrali, co się dało - nie tylko to, co mieszkańcy mieli na sobie, nie tylko ich meble i sprzęty, narzędzia, którymi pracowali, i naczynia, w jakich jedli, ale także wszystkie rury, druty i gwoździe, wszystkie okna, drzwi i nawet dachy."

   Wojny i dyktatury niosą za sobą jeszcze inne niebezpieczeństwa. Handel narkotykami na ulicach to chleb codzienny Afrykańczyków. Analfabetyzm największy we współczesnym świecie. Bezrobocie i schizma panująca wśród ludów. Choroby dziesiątkujące ludność. Wojny plemienne. To wszystko składa się na pozostawioną własnemu losowi "Prawdziwą Afrykę".

    Kapuściński pisze bardzo ekspresyjnie o sprawach bardzo ważnych i  trudnych. Chce byśmy zrozumieli Ten biedny Ląd. Poznali mentalność Tamtejszej ludności. Czy można jednak wytłumaczyć postępowanie świata, obojętnego na los Afryki?

   Książka niesamowita, nawet nie ma co doszukiwać się błędów w stylu u "mistrza".  Nie zwykle wciąga i co najważniejsze daje nam wiedzę, o Afryce której nie znajdziemy w mediach, czy innych książkach. Pięknie złożone w całość historie z podróży autora, dają nam rzetelną wiedzę o miejscach, których prawdopodobnie nie poznalibyśmy nigdy, gdyby nie powstanie Heban. Zapewniam, że po przeczytaniu Heban, sięgniecie też po inne książki Pana Ryszarda Kapuścińskiego.

moja ocena: 8,5/10